Je ouders als spirituele leraren
In ons geploeter om te begrijpen hoe we geworden zijn wie we zijn, komen we meestal uit bij onze ouders. De gedachte daarbij is, dat we het product zijn van onze ouders en van de omstandigheden die zij voor ons creëerden. Op dit niveau zijn we allemaal in meer of mindere mate slachtoffers, want helaas is geen vader of moeder perfect. Maar stel nou eens dat we als ziel zelf voor onze ouders gekozen hebben? Was dat niet een beetje dom? Of zijn zij juist de ideale voorlopers op onze aardse reis, precies om wie ze zijn? Hoe zou die ‘keuze’ dan in zijn werk gaan en wat betekent dat in de praktijk van alledag?
Een uitdagende kijk op je ouders (en eigen ouderschap)!
Uit: Jonas Magazine
Voorouders, een stuk van je ziel
Het valt mij op hoeveel mensen een speciaal lijntje hebben met een overleden oma, opa, tante, oom, vader of moeder – over de dood heen. Vaak hebben ze warme herinneringen aan deze persoon, maar het komt ook voor dat ze hem of haar pas na de dood ‘ontdekken’. Wie zichzelf als nuchter beschouwt vertelt er vaak wat besmuikt over, alsof het een rare tic is om, bijvoorbeeld, contact hebben met de overleden zus van je moeder. Voor wie zich vertrouwd voelt met het bestaan van de geestelijke wereld is het een gegeven: we staan in verbinding met wie ons zijn voorgegaan. Wie vóór ons leefden, staan achter ons.
Verkenning met twee voorouder-visualisaties.
Uit: Jonas Magazine
Het pad van het Innerlijk Sjamanisme
(interview met Ria Font Freide, leraar ‘Spiritueel Vorm-geven)
‘Sjamaan is geen beroep, het is een levenshouding,” stelt Font Freide. “De ultieme toets voor elke sjamaan blijft het dagelijks leven. Je kunt wel onder een boom gaan zitten en het daar heerlijk hebben, maar je moet wel naar huis om eten te koken en de wc te poetsen, want je huis moet een plek zijn waar het voor jou en de jouwen goed toeven is. Je kunt alle werkelijkheden waarvan je deel uitmaakt alleen maar in je leven integreren via het hier en nu.’
‘Het is dus eigenlijk een opvatting over jezelf te midden van de wereld, van alle invloeden. Het gangbare beeld van een sjamaan is toch iemand die contact heeft met andere werelden, met dieren, bomen, natuurwezens. Hoe verhoudt zich dat dan?’
‘Je hebt in ieder geval verbinding met andere werelden door het besef dat je er onderdeel van bent. En dan kan het toch haast niet anders dat je contact opneemt met je gidsen en je laat steunen door de engelen? Dat hoort voor mij bij het dagelijks leven. Ik zie gidsen niet eens als een andere werkelijkheid, maar als deel van je leven op aarde. Je wordt door je gidsen gesteund en zij zijn betrokken bij jouw pad. Wat mij betreft kun je zowel steun vragen aan je vriendin als aan je gidsen, engelen en totemdieren. Daar ligt geen scheidslijn.’
Over ja zeggen tegen het leven in verbinding.
Uit: Prana
De levenscyclus
De Amerikaanse verloskundige Judith Barr beschouwt ons leven met de erin terugkerende thema’s als een cyclisch proces. Iedere keer als we door een cyclus heen gaan, komen we bij dezelfde thema’s, op diepere en subtielere lagen van ons wezen. Terugkomen bij dezelfde aspecten van ons wezen is dus geen teken dat we falen. Het is een natuurlijk aspect van de cycli in ons leven dat ze steeds dieper naar de kern toe bewegen. We zijn zelf de vroedvrouwen van de geestelijke geboortes die ons hele leven lang telkens weer plaatsvinden.
Een liefdevolle kijk op groei en bewustwording.
©Judith Barr; vertaald en bewerkt door Riet van Rooij
Subpersonen als wegwijzers op je levenspad
We hebben allemaal wel de ervaring dat we verschillende kanten in ons hebben. Sommige kanten treden vaak op de voorgrond, andere slechts onder heel speciale omstandigheden. Maar weinigen onder ons zullen voortdurend het gevoel hebben ‘uit één stuk’ te zijn. Integendeel, we bestaan uit een heleboel stukken. Onze persoonlijkheid is samengesteld uit een hele schare subpersonen. We kunnen ze ook onze verschillende ikken of ‘zelven’ noemen, of we kunnen het hebben over de diverse energieën die we innerlijk ervaren. Het zijn delen van onze persoonlijkheid die allemaal hun eigen stem hebben, eigen overtuigingen, wensen en gevoelens. Door ze je bewust te worden en een plek te geven krijg je meer inzicht in jezelf en meer regie over je eigen leven.
Over samenwerken met gevoel, verstand en wijsheid in jezelf.
Uit: Jonas Magazine
Symbolen; verbindingslijnen met een hogere werkelijkheid
Voor steeds meer mensen is het werken met persoonlijke symbolen zowel een vorm van bezinning als een hulpmiddel om contact te ervaren met de geestelijke dimensie. Of je ze nu ’toevallig’ tegenkomt op je pad of er gericht naar op zoek gaat: symbolen kunnen zowel een belangrijke steun als bronnen van inspiratie voor je zijn.
Over het vinden van persoonlijke symbolen en een zelfgemaakt ritueel.
Uit: Jonas Magazine
Maak je eigen afscheidsritueel
Een ritueel is een geschikte vorm om een afscheid te bekrachtigen. In een reeks aandachtig uitgevoerde, symbolische handelingen schenk je aandacht aan de uiteenlopende aspecten ervan en verbind je je met de spirituele dimensie. Aldus mobiliseer je je eigen spirit en de spirits (hulpgeesten/ geestelijke wezens) die je willen helpen. In een afscheidsritueel geef je vorm aan je intentie om los te laten wat voorbij is en maak je ruimte voor het nieuwe.
In dit artikel de ingrediënten van een afscheidsritueel voor het afronden van een partnerrelatie. Dit bij wijze van voorbeeld. Het kan naar eigen inzicht aangepast worden aan andere afscheidsthema’s en er kan naar eigen smaak op gevarieerd worden.
Stap voor stap een eigen afscheidritueel maken en uitvoeren.
Uit: Onkruid
Margriet – persoonlijk verhaal
‘Ga maar mam, het is goed zo.’
Margriet was erbij toen haar moeder stierf. Ze begeleidde haar met woorden – en met hart en ziel – naar ‘de andere kant’. Terugkijkend op het sterven van haar moeder beseft ze dat ze het als een bevrijding heeft ervaren. Toen dat voor het eerst tot haar doordrong schrok ze even van zichzelf. Ze was toch niet blij dat ze van haar af was?! ‘Nee, helemaal niet, maar toch is het een soort bevrijding. In de eerste plaats ben ik heel blij voor haar dat zij nu in die andere wereld is, dat het haar tijd was. Maar ik voel ook een soort bevrijding van mezelf, in positieve zin. Toen mijn moeder stierf heb ik een heel diep gevoel van thuiskomen gehad, alsof ik ineens wist waarvoor ik hier ben.
Al met al was het afscheid, het sterven en wat daarna kwam voor Margriet een groot geschenk. En doodgaan geen definitief afscheid.
Over een vredig afscheid van een dochter en haar moeder.
Uit: Mijn Geheim