‘Geachte mevrouw Van Rooij,’ luidt de aanhef van de brief van ‘mijn’ uitgever. ‘Betreft: vernietiging restvoorraad.’ En dan: ‘Tot onze spijt moeten wij u mededelen dat wij wegens stilgevallen verkoop besloten hebben uw boek Zwanger met hart en ziel definitief op te ruimen… De omloopsnelheid te laag geworden… Voorraadkosten niet langer rendabel…’
PA038676.jpgweb-klein

‘Zij die het Web weeft’ is de wijze maandvrouw van de afgelopen oktobermaand. Ze is de ‘clanmoeder’ van de Scheppende Kracht… en van de Vernietiging!
‘Schepping en vernietiging brengen altijd nieuwe ideeën voort,’ vertelt ze ons…

Ik wist het al, hoor, het zat eraan te komen. Begin van het jaar liet mevrouw Gottmer me al weten dat ze me naar de ramsj wilde overhevelen. Ik vond De Slegte of boekenkraam.nl wel een waardige laatste fase van een boek dat in 1999 voor het eerst uitkwam en nadien nog een tweede leven van drie drukken kreeg bij een volgende uitgever – inclusief een cd met door mij ingesproken visualisaties voor verstilling en contact met het ongeboren kind. Er zijn duizenden exemplaren van verkocht, doorgeschoven en uit de bieb geleend. Zo’n tienduizend lezers lazen het. Ik mag niet klagen.(‘Nee, dat mag dan nie… ‘ zegt Theo Maassens’ typetje Henk van den Tillaart dan. Een veelvuldig geciteerde quote hier ten huize, als we wel willen klagen, maar het onze eer te na vinden om het voluit te doen…;-)
Alle gekheid op een stokje: zeker toen ik hoorde dat ook De dertien Oorspronkelijke Clanmoeders van Jamie Sams in de ramsjfase is beland – terwijl het barstensvol eigentijdse wijsheid zit waar ik met liefde en plezier mijn jaartraining ‘Vrouwenwijsheid aan de rivier’ op baseer – vond ik het een eervolle uitzwaai. Ramsj zegt niks over de waarde van de inhoud.

‘Omdat verkoop via een van de ramsjkanalen geen oplossing biedt,’ vervolgt Gottmer ´zijn wij voornemens de restvoorraad te laten vernietigen… Pijn in het hart… onafwendbaar…’
Gossie. Terwijl ik afgelopen maand nog van een kersverse oma te horen kreeg dat haar dochter zo blij was geweest met mijn boek, verwacht de commercie mijn ‘geesteskindje’ ook voor een prikkie niet meer kwijt te raken. Een realiteit die me plaatst in de tijd. Een pionier was ik, zeggen ze, met mijn benadering van zwangerschap als tegelijk oeraards en hoogst spiritueel; inmiddels ben ik een grootmoeder. De boodschap is blijkbaar, in de vorm die ik eraan gaf, volbracht. Nieuwe mensen, woorden en vormen gaan het tijdloze weten wat ongeboren kinderen zijn naar buiten brengen. En hoe hartverwarmend en verruimend het uitpakt als we ook onszelf opvatten als zielen met een lichaam als tijdelijke behuizing, in plaats van als willekeurige schepsels met tijdelijke hersenen als hoogste instantie.
Weemoedig lees ik verder: ‘… U in de gelegenheid stellen een gewenst aantal exemplaren af te nemen.’ Met tot slot: ‘Omdat vernietigen van een restvoorraad een niet- omkeerbare handeling is (in vertaling: weg-is-weg) verzoek ik u ons ook te mailen als u geen boeken wenst.’

Ik heb nog niet gemaild. Ik houd wel van vernietiging. Eens in de zoveel tijd bekruipt mij, levenslang al, het verlangen om alles op te doeken: mijn opgebouwde gedachtegoed weer af te breken, mijn zelfgesponnen leidraden door te knippen.
Als een lintje waarmee je een nieuw terrein opent.
Zo radicaal hoeft het dan bij nader inzien meestal toch weer niet, en al helemaal niet in samenspraak met een boekversnipperaar, maar wat ik wel graag mee de maand uit neem is dit: ‘Wie wil scheppen moet de ideeën loslaten waarin hij zichzelf heeft opgesloten.’ Connie Palmen schrijft dit in haar prachtige nieuwe roman Jij zegt het.
Zij zegt het. Wijze vrouwen zijn van alle tijden.

Boek Zwanger met Hart en Ziel

 

P.S. Wie voor een paar euro (‘uitslag- en verzendkosten’ ) nog een exemplaar wil van Zwanger met hart en ziel, voor eigen gebruik of voor een nostalgische terugblik op vroegere zwangerschappen. Of om cadeau te doen aan dochter of schoondochter… Klop gerust bij me aan.
Ik spaar wel wat exemplaren van de vernietiging.