“Kom, we nemen er nog een…”
Als we een kind willen, stoppen we gewoon met voorbehoedmiddelen, toch? De werkelijkheid is anders. Nu we het ogenschijnlijk allemaal zelf in de hand hebben, komen we nieuwe dilemma’s en verrassende spelingen van de natuur tegen. We kunnen hevig twijfelen of we (nog) een kind willen, of we worden juist overvallen door een kinderwens. En allemaal kennen we wel verhalen over kinderen die min of meer onverwacht kwamen, ondanks al onze controle. Aan de andere kant laat menige zwangerschap op zich wachten als wij er klaar voor zijn. Het blijkt een illusie dat we helemaal zelf uitmaken of en wanneer we kinderen krijgen.
Laat een kind zich wel plannen?
Uit: Jonas Magazine
Een ziel op weg naar een wieg
Mijn uitgangspunt is, dat de ziel bij de conceptie weliswaar begint aan de lichamelijke vorm van haar bestaan, maar dat ze in die andere dimensie al langer bestaat. In samenhang daarmee beschouw ik een ongeboren kind als een bewust wezen met wie we op intuïtief niveau kunnen communiceren. Veel mensen ervaren dit ‘andere’ contact met hun ongeboren baby spontaan; ze voelen de aanwezigheid van hun kindje op een andere wijze dan de puur lichamelijke. Het is een voelen dat losstaat van trappelende voetjes en een wegdraaiend kontje. We zouden ook kunnen spreken van telepathisch of helderziend contact. Dat betekent allerminst dat dit soort contact is voorbehouden aan mensen met speciale gaven. Integendeel, iedere aanstaande ouder is er van nature toe in staat.
Met diverse voorbeelden van aanstaande ouders, communicerend met hun ongeboren kind.
Uit: Prana
De Kleine Prins
Eric en Marion zijn negen maanden terug overvallen door een zwangerschap. Hun kind staat op het punt geboren te worden en met name Eric verkeert in verwarring. Hij twijfelt over zijn toekomstige rol. In een visualisatie ontmoeten beiden hun ongeboren kind en de boodschap is verrassend. Deze ontmoeting sterkt Marion enorm en maakt het Eric mogelijk zich over te geven en open te staan voor wat er komen gaat.
De verrassende ontmoeting van een weigerachtige vader met zijn ongeboren kind.
Uit: Educare
Als moeder meer mens?
Als je een kind krijgt verander je totaal… Je weet opeens wat onvoorwaardelijke liefde is… Is het moederschap werkelijk een transformerende kracht die je naar nooitgedachte hoogten tilt? Of komen de lessen die jij in je leven te doorgronden hebt extra helder voor het voetlicht via je kinderen?
Het moederschap kan niet voor ons opknappen wat we zelf met het leven te verhapstukken hebben. Dat kwam duidelijk naar voren uit de gesprekken die ik met medemoeders over dit onderwerp had. Een kind kan weliswaar een stevige aanzet geven tot transformatie, maar het echte werk moet toch door onszelf verzet worden. Toch is het juist de diepe verbinding met onze kinderen en de verantwoordelijkheid die we voelen voor dat leven dat ons is toevertrouwd dat ons motiveert om ervoor te gaan en het beste in onszelf naar boven te halen.
Het moederschap als motor voor transformatie. Over de drang te worden wie je bent.
Uit: Jonas Magazine
Je kind, je spiegel
Je kind kan je met vertedering of trots vervullen als je iets van jezelf in hem of haar herkent; een grappige eigenaardigheid, of een mooie karaktereigenschap… Anders is het als we iets in een kind van ons zien waar we grote moeite mee hebben. Dan zijn de rapen gaar. Vaak spiegelen ze ons iets van onszelf wat we niet onmiddellijk herkennen of wat we helemaal niet willen weten. Het signaal dat je een spiegel wordt voorgehouden is meestal dat je zeer heftig reageert op iets van je zoon of dochter; je ergert je groen en geel, je valt uit, je maakt er een enorm punt van.
Nergens kom je jezelf zo tegen als in het contact met je kinderen.
Uit: Jonas Magazine
Lekker in je vel met Robin Hood
Een speelse vorm van mediteren, met behulp van geleide fantasie, sprookjeskaarten, dieren als voorbeeld en bomen als bondgenoten. Een mooie manier om contact te maken met je kinderen en ze te ondersteunen bij wat het leven van ze vraagt.
Visualiseren met kinderen.
Uit: Jonas Magazine
Caroline – persoonlijk verhaal
Caroline werd zwanger terwijl ze ziek was; ze leed al een poos aan psychoses. Haar ongeboren kind wekte een heel gezond stuk in haar, en ze werd moeder van een zoon. Na een jarenlang gevecht met de telkens terugkerende demonen in haar geest is ze uiteindelijk genezen. Caroline is een levenslustige, sensitieve vrouw met grond onder de voeten. Haar zoon woont bij zijn vader, met wie ze een liefdevolle lat-relatie heeft.
Caroline: ‘Het klopt weer in mijn hoofd.’
Uit: Mijn Geheim
Sandra – persoonlijk verhaal
Tijdens alle drie haar zwangerschappen, waarvan er een eindigt in een miskraam, heeft Sandra last van extreme misselijkheid, Hyperemisis Gravidarum. Ze kende zichzelf tot dan toe als een actieve, altijd bezige meid, maar wordt door de ziekte, de ziekenhuisopnamen en de geringe energie gedwongen pas op de plaats te maken. Aanvankelijk overheersen schuld- en schaamtegevoelens, maar uiteindelijk zorgt het trage levenstempo waartoe ze gedwongen wordt ervoor, dat ze steeds beter gaat luisteren naar haar intuïtie en leert loslaten wat er niet echt toe doet. Dagboekverslag van een les ‘langzamer leven’. ‘Ertegen vechten had geen zin, ik moest wel rustig aan doen.’
Zwanger en extreem misselijk.
Uit: Mijn Geheim