DOLFIJN:
Van de dolfijnen die ik ontmoette nabij de Azoren, in de wateren van de Atlantische Oceaan, ontving ik een allesomvattende boodschap: Je hoeft alleen maar plezier te hebben.
‘Ja’ zeggen tegen het leven, kiezen voor de nieuwsgierigheid naar jouw leven. Weten dat alles ergens voor is, als ik daarvoor kies. Alles Is…. en ik maak daar deel van uit. Vertrouwen dat zich vanzelf ontvouwt waar mijn ziel me heen leidt , door al het mensgebonden gestuntel en gezoek en gevoel en gedenk heen.
Ik hoef alleen maar plezier te hebben.
ZEEAREND:
Volgens de Pueblo-indianen huist Zeearend in het zenith, het hoogste punt aan de hemel, waar hij uitkijkt over alle windstreken.
Boven is Zeearend ‘thuis’; daar kan hij rusten, overzien, uitkijken over al wat zich beneden afspeelt. Voor voedsel moet hij naar beneden. Wij ook. We hebben als mens voor de aardse ervaring gekozen, hebben die nodig voor onze zielsontwikkeling.
Wat ik van Zeearend als krachtdier leer, is dat al mijn ‘weten’ op hogere bewustzijnslagen vraagt, om het mee te nemen naar beneden, naar de aarde, om er ervaring mee op te doen. Hij inspireert mij, mijn weten in te zetten in de realiteit van het aardse bestaan als mens, in een lichaam, met emoties en wat dies meer zij. In een voortdurende wisselwerking van ervaren, leren en beschouwen.
Graag wil ik je een troostrijke ervaring met mijn krachtdier de zeearend vertellen. Hij zweeft altijd boven mijn kruin als ik me op hem afstem.
Verzuipend in de aardse lessen hier beneden – vol dilemma’s, stagnerende proppen, oude en nieuwe pijnen – maak ik verbinding met ‘mijn’ zeearend. Hij landt op mijn schouders, zet zijn klauwen op mijn blote huid, voorzichtig maar stevig, naast de stof van mijn t-shirt. Dan spreidt hij zijn vleugels en laat zich rustig, op de thermiek, naar boven zweven, mij met zich meevoerend, naakt. Want tijdens het opstijgen schudt hij mij zachtjes uit mijn kleren, die als een slordig hoopje op de grond achterblijven. Heerlijk is het, vrij. Naarmate we stijgen zie ik dat bergje kleren daar beneden liggen als een oud kloffie; het is geweven – weet ik – van wie ik dacht te moeten zijn en wat ik hoog meende te moeten houden. Een stapeltje oude gehechtheden, beperkende identificaties, uitgespeelde rollen, overbodig geworden doelen, storende stukjes ego en wat dies meer zij.
Bevrijd van al die ballast voel ik me alsmaar lichter, totdat de zeearend me zachtjes in zijn nest legt, hoog op een rots. ‘Hier kun je uitrusten,’ lijkt hij me te zeggen, ‘tot jezelf komen.’
Puur voel ik me, schoon. Alle zorgen daarbeneden zijn schouderophalend ver weg. Het is alsof ik van binnenuit een zacht licht verspreid.
Sinds die nacht draag ik die zeearendplek, hoog op die rots, met me mee. Het is een oord van troost voor me, als de schoonheid van de lessen die mijn ziel me hier beneden voorlegt – je weet wel: dilemma’s, proppen, pijnen – me ontgaat…
Is het daardoor dat ik gister zomaar, heel stil en intens, het verdriet dat me deze dagen parten speelt kon toelaten? Het duurde niet eindeloos, het zeurde niet, het schreeuwde niet. Gek genoeg leek het op dat zachte licht vanbinnen. Puur, levend, vertrouwend.
EDELHERT:
Ik ben een sociaal levend dier dat rust, ruimte en variatie in voedsel nodig heeft; ik ben de koning van het woud. Over het algemeen ben ik vrij stil, in de bronsttijd burl ik. Als mannetjes dragen we een gewei, dat elk seizoen weer wordt afgeworpen en dan opnieuw aangroeit. Eerst met fluwelige huid, het bastgewei, en daarna glanzend gepolijst. Ons gewei wordt steeds groter en majestueuzer, later neemt het af. De groei van mijn gewei hangt af van het juiste voedsel. Over het nut van ons gewei bestaan diverse hypothesen, variërend van verdedigingswapen tot radiator. Ik heb een grote kracht en een reusachtig uithoudingsvermogen.
De boodschap van Edelhert
Vertrouw erop dat in alles is voorzien wat jij nodig hebt om het leven voluit te leven. Gewoon op aarde zijn en het leven genieten. Dat is genoeg.
Gebruik je innerlijke kracht en uithoudingsvermogen om deze aardse reis te maken en houd je verbinding met boven actief. Mijn gewei vormt een levende antenne waarmee ik energie en inspiratie ontvang van boven. Zet jouw antenne met boven ook maar aan, die plek op je hoofd waar als baby je fontanel zat, als een ruime kruin. Zo ontvang je heling en steun van boven.
Geef stem aan je weten en aan je enthousiasme; bouw in schoonheid op wat jij wilt manifesteren en ben bereid het ook weer los te laten.
Ik adviseer je, voor doorzicht in de rol van je denkpatronen en om ruimte te maken voor transformatie, om:
- bereid te zijn om los te laten en intussen volop te leven, in eenvoud en vertrouwen
- ervoor op te passen dat je niet zover doorbuigt in ‘dienstbaarheid’ dat je voor geld of erkenning toch doet waar je geen plezier (meer) in hebt
- je stem te laten horen, jezelf te uiten en uit te drukken, en letterlijk contact te houden met de aarde, jouw grond
- je kruin open te zetten, bij jouw vraag te blijven, geconcentreerd, en zo te kunnen ontvangen wat je nodig hebt
- je chakra’s schoon te houden, zodat oude beperkingen oplossen
- bij al wat je doet of laat deze vraag mee te nemen: kan ik hier wijsheid, licht, liefde brengen?
De valkuil: streven naar het hoogste punt en dat als eindcriterium nemen. Het edele zit ‘m in het proces van opbouwen, polijsten, loslaten, verfraaien, loslaten. Kortom: leven.
KOE:
Ik ben een vrouwelijk rund, bekend van wei en stal.
Ik heb vier magen: pens, netmaag, boekmaag en lebmaag. Mijn vertering gaat in etappes, ik kauw en herkauw. Ik lijk vaak niks te doen, maar ik ben dus altijd aan het werk. Ik zet gras om in melk of vlees. Ik ben nieuwsgierig en rustig; ik lik en ik snuif graag.
De boodschap van Koe
Ik raad je aan, voor wijsheid en inzicht in je scheppende vermogen, het onderzoeken en transformeren van de werelden in de geest en wat betreft je bewustzijn van het goddelijke, om…
- vriendelijk en gemoedelijk te zijn ten opzichte van jezelf; om warmte en vertrouwen toe te laten
- terug te gaan naar de basis en je lichaam goed te onderhouden; houd op met te eten wat niet goed voor je is; stop de vervuiling
- tijd te nemen om de aardse strubbelingen – in de vorm van betreurde fouten, schaamte, oordelen, angsten, onzekerheid, oude denkbeelden en wat dies meer zij – te verteren, ze laag voor laag te kauwen en herkauwen tot ze geïntegreerd en opgenomen zijn
- gestaag en rustig door te gaan met wat gedaan moet worden, bereid te zijn
het werk te doen – dat gaat door zo lang je leeft. Weet dat je hier bent om jezelf uit te drukken, om te scheppen met de talenten die je in je hebt; dat is een verantwoordelijkheid, een innerlijke drijfveer die niet slechts licht en gemakkelijk is. Het vraagt ook wat. Ben je daarvan bewust. Weet intussen, dat alle stadia van realisatie leiden tot meer bewustzijn - om af te stemmen op je innerlijke kalmte als onderstroom, een basale innerlijke rust, licht en helder
- om op zijn tijd aanwezig te zijn zonder iets te doen, je aan te laten raken door wat komt.
Valkuil
Maak het aardse werk niet onnodig zwaar, kauw niet langer op iets dan echt nodig is en kauw helemaal niet op dat wat niet voedend is.
FRUITVLIEGJE:
Ik, fruitvliegje oftewel drosophilida, ben een klein insectje dat leeft van gistende sappen, rottend fruit en alcohol. We hebben in alle groeistadia die we doormaken (eieren, larven, poppen) een ingenieuze manier om te ademen; respectievelijk met haartjes, ’n telescopisch orgaan, veervormige ademhalingsorganen. Wij planten ons zeer snel voort en er leven dan ook meerdere generaties van ons tegelijk. Samen met onze goed zichtbare chromosomen maakt dat ons tot de ‘knuffeldiertjes’ van biologen, omdat we ons uitstekend lenen voor erfelijkheidsonderzoek.
De boodschap van Fruitvlieg
Voor introspectie en onderzoek van je persoonlijke waardesysteem , raad ik je aan om:
- aandacht te hebben voor het onopvallende en de kracht van het onopvallende niet te onderschatten
- te aarden in het dagelijkse, te genieten van de schoonheid van de aarde: de natuur, de mensen, van de eindeloze manifestaties c.q. slijpstenen voor het bewustzijn; te aarden in het hier en nu
- oog te hebben voor wat van generatie op generatie wordt doorgegeven en wat er verandert; in je familie, in de wereld
- te beseffen dat je veel sneller bent dan je denkt als het gaat om verbinding maken met boven/ het goddelijke/ Groot Mysterie/ Al; daar hoef je niet veel voor te doen; gewoon afstemmen
- oog te hebben voor de wezenstrekken van de mensen om je heen, ze op jouw wijze aan het licht te brengen
- dagelijks je antennes uit te zetten: contact maken met boven in de vorm van mediteren, stilstaan, schrijven, naar buiten gaan, bidden, toewijding. Kortom: leven en ademen in alles wat is!
- steeds weer te beseffen dat het wezen achter de zichtbare dingen zit; dus niet te verzuipen in de dagelijkse besognes, maar ze transparant te houden. Blijf ademen, en maak het onzichtbare zichtbaar!
De valkuil
Onrust, ijver en zichtbare productie als graadmeter nemen voor voortgang en de onderliggende essentie vergeten
OTTER:
Ik heb een lang, gestroomlijnd lichaam met een dichte vacht en woon bij het water. Ik ben een perfecte zwemmer, snel en behendig.
Ik eet vis en andere diertjes en wat planten. Ik ben schuw, speels en nieuwsgierig.
Zwemmen is mij aangeboren, maar om het voor het eerst te gaan doen, heb ik wel een duwtje nodig.
De boodschap van Otter
Ik spiegel jou de kwaliteiten:
- speels en behendig te zijn
- de lichte kant te pakken
- familiegezelschap op waarde te schatten
- je vrouwelijke betrokkenheid te eren
- ruimte te hebben voor het anders-zijn van de ander
- een zekere schuwheid te betrachten t.a.v. contact met anderen
- in het diepe geduwd of gegooid zijnde, te zwemmen
- te kunnen camoufleren en omtrekkende bewegingen te maken waar de situatie dat vraagt
- nieuwsgierig te zijn naar de lessen die het bestaan voor je in petto heeft.
De valkuil
Tralala. Speels aan de oppervlakte blijven, terwijl er al zwemmend en aan land nog zoveel meer te ontdekken valt.
OLIFANT:
Ik ben het grootste nog levende landdier. Mijn neus en bovenlip zijn uitgegroeid tot een uiterst gevoelig orgaan, mijn slurf, waarmee ik kan grijpen, zuigen, een boom kan vellen en een erwtje kan oppakken. Met mijn slagtanden kan ik graven, beuken en steunen.
Ik communiceer met darmgerommel, een ‘stille stem’ en gebaren. Ik verspreid zaden via deels onverteerde uitwerpselen en voorzie zo de wijde omgeving van vruchtbare mest. Ik vind met mijn gevoeligheid water en zout, waar ook andere dieren van profiteren. Mijn huid is dik, maar uiterst gevoelig.
Ik word vergezeld door de koereiger, die parasieten van mijn huid haalt en van kleine diertjes leeft die op de vlucht slaan voor mijn poten.
De boodschap van Olifant
Door mijn trage, bedachtzame, imposante en heupwiegende gang doe ik jou voor hoe je je pad kunt gaan; rustig, waardig, geaard, in vertrouwen, waarbij je het oude, diepe weten dat je in je hebt centraal stelt. Door te vertrouwen op je ingebouwde bestemming ontvouwt zich wat jouw bijdrage is aan het geheel.
Neem de tijd, maar wees wakker.
De kunst is ervan uit te gaan dat je leven in elk nieuw nu helemaal klopt en je naar dat standpunt te gedragen. Groei en verandering zijn ingebouwde levenskwaliteiten; je hoeft niet te jakkeren en jagen.
Trek je niet terug, maar neem de verantwoordelijkheid voor je positie, je volwassenheid.
Geef je familieleven aandacht; stem je af, neem initiatief, investeer. Eer de band die je hebt met je verwanten.
Ik herinner je er graag aan dat je voortdurend vergezeld wordt door gidsen en engelen.
Ik attendeer je erop dat je helderder wordt en dat je intuïtie groeit over wat je los mag laten en wat aan transformatie toe is door:
- sensitief, voelend en tastend te zijn
- groot te zijn, je ruimte in te nemen, je formaat tot uitdrukking te brengen
- door de knieën te gaan en diep te reiken voor wat je nodig hebt
- te beseffen dat je nog een hele ontwikkeling voor je hebt
- je te realiseren dat je deel van ’t geheel bent en dat je hulp en steun mag accepteren
- je kwaliteiten in te zetten, dienstbaar, zodat anderen ervan kunnen profiteren
- je niet van je stuk te laten brengen en te beseffen hoe krachtig je bent
- op alle mogelijke manieren te communiceren
De valkuil
Groot zijn verwarren met drukte maken.
SPIN:
Ik ben een achtpotig beestje met een tweedelig lijf, gifklieren, 6 tot 8 ogen en spinselklieren. Uit deze klieren pers ik een eiwitoplossing die ik tot ijzersterke draden trek waarmee ik mijn vangkunst uitoefen. Ik spin allerlei soorten draden en webben.
Mijn skelet heb ik aan de buitenkant. Terwijl ik groei, wordt dit te krap; daaronder vormt zich een nieuwe buitenkant, aanvankelijk nog zacht. Als ik uit mijn ‘vel’ knap, ben ik kwetsbaar; door te blijven bewegen, word ik soepel.
Wij, spinnen vangen ook elkaar. Wij omspannen de aarde als een levend tapijt van insektenvalletjes. Elk hygiënisch huis bevat wel duizend à tweeduizend van ons.
De boodschap van Spin
Je bent hier om jouw web te weven, om jouw authentieke vorm te creëren. Gebruik je talenten gerust voor diverse doeleinden. Ook al struikel je op zijn tijd, raak je verstrikt of word je ingesponnen: blijf kijken, bewegen en je draden spinnen.
Je groeit tegen de verdrukking in. Door de beperking te ervaren van je te krap geworden huid, ontwikkel jij je levendig verder. Laat oude, benauwde patronen los; durf te vernieuwen. Ook al voel je je kwetsbaar, blijf bewegen.
Wees wie je bent, en voeg desgewenst wat gif toe zodat te verteren is wat je te verhapstukken hebt.
Wissel nieuwe stappen af met wachten. Wees alert aanwezig en je zult merken dat er voedsel komt voor je verdere ontwikkeling.
Eer je verworvenheden, de weg die je hebt afgelegd. Eer de mannelijke energie in jezelf door te blijven ondernemen en eer de mannelijke energie buiten je door samen te werken en elkaar aan te vullen.
Prooi zijn en prooien verslinden: kwaliteiten in één leven.
Leer de duisternis net zo accepteren als het licht. Als we uitstijgen boven onze vooroordelen over hoe dingen ‘zouden moeten’ zijn, beginnen we de dingen te zien zoals ze zijn.
De valkuil
Pas op dat je je niet laat inspinnen door platte, beperkte visie op het leven. Laat je niet verlammen door het gif van de scepsis. Laat je creativiteit niet verslinden door al te jachtig uit te zijn op gewin. Vertrouw op het grote wielweb van de schepping!
PANTER:
Ik ben een grote kat, een ondersoort van de luipaard. In glanzend zwarte gedaante draag ik verborgen vlekken, die typerend zijn voor mijn soort. Ik ben erg sterk en flexibel, ik klim uitstekend. Ik besluip mijn prooi voorzichtig en geruisloos, tot deze zo dichtbij is dat ik hem kan bespringen. Ik kan mijzelf heel goed verborgen houden. Ik leef doorgaans alleen. Ik ben een en al alertheid, samengebalde kracht. Ik denk niet, ik weet.
De boodschap van Panter
Keer naar binnen, naar de stilte, daar vind je je kracht, je eigenheid, je authenticiteit.
Wees alert aanwezig, in concentratie, helemaal hier in alles. Gefocust, afgestemd, in je lijf.
Wel opwinding, geen haast. Weten wat je te doen staat.
Leven is op spanning zijn, vertrouwen, aangesloten zijn op Dat Wat Groter Is. Dan ontvouwt zich je directe weten, je intuïtie.
Ontdek en beoefen de balans tussen ontspanning en spanning. Ik moedig je aan op zijn tijd superalert te zijn als dat bevorderlijk is, maar te ontspannen als er een verzadigingspunt is bereikt. Dat is heel belangrijk voor het evenwicht.
Ontspannen is niet hetzelfde als afhaken, het is zijn in het nu, eerlijk, verbonden. Zo kom je bij een direct weten buiten het denken om.
Laat de controle van het denken als meest vertrouwenwekkende kracht los.
Vaak heeft menselijke alertheid met angst te maken, met moeten doorgaan, alsmaar gespannen. Ik raad je aan om alert te zijn in je weten. Dan hoef je niet bang te zijn. Laat je ego-angsten los en leef naar je aard, je kwaliteiten. Onderwerp je niet. Je bent het aan jezelf en de wereld verplicht om je eigen zielenpad vorm te geven, te laten ontstaan. Je bent niet verantwoordelijk voor het zielenpad van de ander, zelfs niet van dat van je kinderen.
Eenzijdig streven naar rust en harmonie – als het te spannend wordt is het niet goed – gaat niet op: leven is op spanning zijn in het besef van beide uitersten. In de chaos ruist de stilte en in de stilte dendert de chaos. Je kunt tegelijk in beide aanwezig zijn.
Leven is aanwezig zijn, toewijding. Verzameld, in verbinding.
De valkuil:
Jagen vanuit angst en onrust. Zo flexibel zijn dat je je eigen kracht verloochent. Denken dat het alles of niets is: of heel wakker en alsmaar actief, of uitgeblust en afgesneden. Spanning en ontspanning gaan hand in hand in jouw persoonlijke verzamelpunt.
DUIF:
Als rotsduif ben ik de voorouder van de stadsduif en de tamme duif. Ik val op door mijn uitvoerige balts, en de innige band die wij als een paartje onderhouden; we tikken met de snavels tegen elkaar. We werken samen: beide broeden we. We hebben een slordig uitziend nest, maar het is niet in elkaar geflanst. De stadsduiven onder ons pikken in vergruisd cement om aan kalk te komen voor hun eieren. Ons geschijt kan overlast veroorzaken.
Ik, duif, heb het vermogen om naar huis terug te keren.
De boodschap van Duif
Ik meld me bij je. Het is aan jou om me aandacht te geven. Als jij op een laag pitje met me aan het werk gaat, doe ik op mijn manieren mijn best om bij je ‘binnen’ te komen.
Heb er vertrouwen in dat als jij oprecht trouw bent aan je spirituele diepte en bereid bent te doen waarvoor je gekomen bent, dat zich de weg dan wijst.
Ga samen je pad met wie je je verbonden hebt, elk toegewijd aan je eigen uitdagingen en opdracht. Loop niet weg als er obstakels en moeilijke stukken zijn, maar ga aan wat zich aandient. Met andere woorden: als er iets bevochten moet worden, knok dan ‘binnen de ring’. Stel je verbinding niet ‘zomaar’ ter discussie. Ga het aan, wees trouw aan het commitment dat je hebt met jezelf en de ander.
Maak het speels, kies ervoor de lichte kant te zien en te pakken, ook al dringt zich zwaarte op. Ploeteren is niet vruchtbaar. Doe desnoods precies hetzelfde als voorheen, maar laat je niet meesleuren in zwaarte van de materie; gebruik je verbeeldingskracht om het leven het hof te maken met ‘geklepper en gedans’: jouw expressie, jouw beweging.
Schep de voorwaarden om vertrouwen te hebben; zorg voor je spirituele voeding, je verbinding met ‘boven’, je gidsen en helpers. Zet je intuïtie in en geniet ervan.
Ik raad je aan, te leven zoals het idealiter zou zijn als alles veiliggesteld zou zijn. Dat is niet naïef, dat is toegewijd.
Je spiritualiteit is je thuis; ook al brengen de inspanningen, de zorgen en de veelheid in het leven van alledag je ‘ver van huis’, je ware aard verloochent zich niet. Je komt toch telkens weer terug thuis, bij de roep van je ziel, je essentie.
Valkuil
Pas ervoor op dat leven en werken geen ploeteren wordt en je zielsplezier verdrijft. En eet geen vergruisd beton als je door in beweging te komen beter voedsel kunt bekomen, m.a.w. gebruik je verbeeldingskracht, helderheid en speelsheid.