Vanochtend tijdens mijn ochtendritueel kreeg ik een hernieuwd inzicht: me inhouden en afwachten zijn ingebakken bij mij. Het zijn twee eigenschappen die goed van pas kunnen komen, maar die ook heel ondermijnend kunnen zijn. Dat laatste deden ze tot voor kort weer eens langer dan mij lief is. Tjongejonge.
Dat inhouden heb ik van mijn vader, dat afwachten van mijn moeder – hoe ’n dobber zij daar ook aan had, ze deed het eindeloos. Onder meer wachtte ze op de tijd dat zij en mijn vader weer volop samen zouden gaan fietsen. Die tijd kwam niet, want hij overleed ver voor zijn pensioen en zij bleef als 48-jarige weduwe achter met drie flinke dochters en een klein jongetje van zes. Ik was de derde dochter, zestien jaar oud.

In het kader van ‘ontdek aanwijzingen voor jouw levensmissie in wie je vader en moeder zijn’ raad ik je aan om – zo lang ze er nog zijn – je ouders te bevragen over hun leven. Je gaat er zoveel van begrijpen over haar en hem, over jezelf, over het niet-maakbare van het leven. En je compassie bloeit op: voor hen en voor jezelf.
Het resultaat van mijn interview met mijn moeder, opgetekend een aantal jaren voor ze op 92-jarige leeftijd overleed, kun je hier lezen. (Neem er de tijd voor, als je het wilt te lezen; voor hapsnap tussendoor leent dit document zich niet.)

Degenen die mij al langer volgen, weten dat ik al jaren het pad van de 13 Wijze Maandvrouwen bewandel. Dit zijn 13 Oermoeders, ‘Clanmoeders’ uit indiaanse overlevering, die samen de kwaliteiten en talenten van het vrouwelijke vertegenwoordigen. Ik geef er elk jaar een jaartraining over van 13 zaterdagen, van januari tot januari.

N.B. Vanaf september bied ik ook de mogelijkheid van een ‘losse’ wijze vrouwen-ochtend (of middag of avond) aan het begin van elke maand. Ik help je om je af te stemmen op de betreffende maandvrouw, zodat je haar de rest van de maand als inspiratiebron met je mee kunt laten wandelen. Interesse? neem contact op, dan heb je mogelijk inspraak in welk(e) dag(deel) het wordt! Zegt het voort! Details volgen nog.)

In juni is ‘Verhalenvertelster’ de vrouw van de maand. In het kielzog van deze Wijze Vrouw ontmoette ik een deel van mijzelf dat zich aandiende als Pittige Pita. Zo maakte ze zich kenbaar:

Ik ben Pita. Riet kent mij nog niet heel goed. Maar oh, ik ben er al zo lang. Ik wacht mijn tijd af. Ik ben er en blijf, ook al heeft Riet het zo lang al druk met ba-lan-ce-ren, het-juiste-doen, aardig-gevonden-willen-worden, meegaan-met-de-stroom. Dat heeft veel moois gebracht, daar niet van, maar genoeg is genoeg. De tijd is rijp. De tijd is rijp voor mij: Pita de Pittige. Ik zorg ervoor dat ze van binnenuit zegt waar het op staat. Vertrouwend op haar eigen, opgebouwde levenswijsheid en gevoel voor natuurlijke balans. Natuurlijke balans is écht iets anders dan vlees noch vis, tussen twee uitersten de comfortzone kiezen, ingegeven door ideeën en concepten.
Ik ben Pita de Pittige. Ik zeg waar het op staat. Ik ben recht voor mijn raap. Soms kom ik hard over, ja. Maar ik houd mij er niet mee bezig hoe ik overkom. Ik ben aan-we-zig, hier en nu. In contact. En ik zeg wat ik zie, denk, voel.
Met mij kun je vaak zat ook lachen. Omdat ik precies benoem wat er speelt, waar omheen werd gedraaid tot ik er mijn zegje over deed. Bevrijdend lachen. Dat is het effect dat ik vaak heb. Is het niet op de omstanders, dan toch op de brave Riet. Of de Verlegene, of de Verstandigste.
Ik ben Pita de Pittige, geschoold door Riets moeder, die een mond had zonder blad ervoor. Mijn leermeesteres.

Ze heeft me immens geholpen, de afgelopen juni-weken. Met overtuigingen waarmee ik mij inperk, maakt zij korte metten. Ik voel weer ruimte, mijn innerlijk vuur krijgt zuurstof: ik adem vrijuit en heb plezier.
Misschien heb jij ook zo’n ‘subpersoon’ die binnen in je staat te trappelen om uit de kast te mogen? Of eentje die tegen jouw zin zoveel ruimte inneemt, dat je er niet aan ontkomt hem/ haar eens expliciet aan het woord te laten, om zodoende weer in balans te komen? Tip: doe ‘ns een sessie ‘Voice Dialogue’, waarin ik je zo coach, dat je gegarandeerd luistert naar de innerlijke stem(men) die zich roeren. Anderhalf uur ruimte voor je pure natuur, met een flinke boost voor de wijsheid die je in je hebt. (Lees bijvoorbeeld de ‘recensie’ van Gabriëlla, die laatst bij me was en me achteraf deze testimonial stuurde.)

Ik wens je een fijne zomer, met de groeten van het dier dat vandaag opvloog uit mijn krachtdierenverzameling: de Kraai.


Wordt vervolgd.