Eerlijk gezegd word ik al moe als ik nog eens overlees welke kwaliteiten de ‘maandvrouw’ van de afgelopen novembermaand me voorspiegelde.
‘Walks Tall Woman’ is in de traditie van de Noord-Amerikaanse indianen de ‘Fiere Vrouw’, het toonbeeld van Gezondheid, Uithoudingsvermogen en Fysieke Fitheid… Van innerlijk Leiderschap, leiden door een Voorbeeld te zijn, het bewandelen van Nieuwe wegen… Van Persoonlijke Onberispelijkheid en nog zo wat.
‘Moeder van Volhouden’ heet ze zelfs… toe maar.
Ik realiseer me nu pas dat ik met twee fiere benen in de valkuil ben getrapt die dat rechtopgaande vrouwmens groef in het bos waar ze eerder zo fris en fit in rondrende… Voor zichzelf groef ze die, maar dus ook voor ons. Of in elk geval voor mij.

Dankzij mijn vorige blog belandde ik opeens in de handel. Van m’n eigen boek dus. Hartstikke mooi, maar administratief was het een gekkenhuis.
Daarnaast grillige avonturen rond de aanmeldingen voor mijn jaartraining van 2016, waar nu ineens zoveel vrouwen aan mee willen doen, dat er een wachtlijst is en er hoogstwaarschijnlijk een tweede kring komt, op vrijdagen. Hartstikke fijn, maar organisatorisch een hele herejé.
Enfin. Niet zeuren, Fiere Vrouw.

Het mooie en rijke van dit maandvrouwenpad is, dat er vele lagen in te ontdekken vallen. Zo ook in deze ‘novembervrouw’. Zij lijkt ons – zie haar rijtje kwaliteiten – op te jagen en ons perfectionisme te voeden, alles up-up-up, maar dat lijkt maar zo. Als Walks Tall Woman (in het verhaal dat Jamie Sams in haar boek De dertien Oorspronkelijke Clanmoeders over deze ‘maandvrouw’ vertelt) erbij neervalt, als ze voelt hoe moe ze is en haar gevoelens laat stromen, zijn de vrouwen die een voorbeeld aan haar nemen opgelucht. Gelukkig, zij is ook gewoon een mens! Geen onfeilbaar altijd up-up-up rondrennend wezen, maar eentje dat verdriet kent, haar kwetsbaarheid ontdekt, en zich – juist daardoor – verbonden voelt met anderen. Net als wij.
Fiere Vrouw leert ons dan ook de balans te vinden tussen al dat mooie sterke in onszelf en onze menselijke maat. Ze leert ons onze kwetsbaarheid te eren en leert ons de Kracht van Zelfmededogen kennen. Ze beseft wat het inhoudt als we ons hartsverlangen de leiding geven. En zo wordt ze uiteindelijk ‘De Beschermster van alle vormen van Innerlijke Kracht’. De ene dag rent ze topfit door de velden, de andere dag weet ze dat ze binnenin moet zijn om dat wat zich daar roert, aandacht te geven.
Zacht voor zichzelf.
Tempo slak.
Ken je dat verhaal van die Française die al jaren in Nederland woonde tot ze ontdekte dat wij elkaar ‘Lang-zal-ze-leven’ toezingen en niet – wat zij steeds verstond –‘Langzamer-leven, Langzamer-leven, Langzamer-leven in de gloria.’
Is dat geen mooi Wijze-Vrouwenlied?

Naast al mijn fiere, dóórgaande en voorbeeldige gedragingen van afgelopen maand 😉 ontdekte ik onder de vleugels van Fiere Vrouw hoe heerlijk ik het vind om met lapjes en naald en draad te prutsen. Ik maakte een StokPoppetje voor mijn kleindochter en dat bracht de balans terug in een overladen maand. Onder het pure plezier van het maken.
Dat belooft wat voor het komende jaar. Ik ga – geloof ik – vanaf januari met lapjes en naald en draad op pad met die dertien Wijze Maandvrouwen.