Laatst belandde ik, struinend door de uiterwaarden langs de Waal, bij een mooie oude dikke wilg. Met liefde en plezier noem ik zo’n boom dan ‘Grootmoeder Wilg’. Mijn hart gaat ervan open, als ik zo’n dijk van een aanwezigheid een naam geef. Zoals ze daar staat, stil en krachtig. Anders [...]
Daar zaten ze, de verzamelde vrouwen van de jaarcirkel, op de dag van de tweede maandvrouw, Wisdom Keeper ofwel 'Zij die de Wijsheid bewaart - en bewaakt'. Eerst maar eens om beurten vertellen wat de maand met ‘Zij die met Verwanten spreekt’ aan het licht had gebracht. Ieder had iets gemaakt, [...]
Met plezier stel ik je voor… mijn praatstok, afgelopen jaar gemaakt. Het bovenste, oranje stukje maakte ik naar aanleiding van ‘Zij die met verwanten spreekt’, de eerste van de dertien wijze maandvrouwen, dertien archetypes van wijsheid uit indiaanse overlevering. Elke maand voegde ik er een stukje aan toe in de [...]
Laatst was mijn tante jarig, dus ging ik op weg naar waar ik vandaan kom: Orthen, bij Den Bosch. Voorafgaand aan die theevisite, zo had ik me voorgenomen, zou ik naar dat lieflijkste kerkhofje van de wereld rijden, waar mijn vader al vijfenveertig jaar begraven ligt en ook, sinds vorig [...]
Het is net zoiets als dromen. Maar dan anders. Op de beelden heb ik geen invloed; het verhaal van zo’n vorig leven vertelt zichzelf. Ik ben, ik voel en weet dan in een andere laag van de werkelijkheid dan de alledaagse. Werkelijkheid? Wie zal het zeggen. Allemaal verbeelding? Vertel mij [...]
‘Mijn moeder was geen neushoorn’ was een van de gevatte reacties op mijn aankondiging van een dag voor dochters die ik samen met mijn vriendin Berna aanbied. ‘Moeite met je moeder’ is het thema, en we sierden de nieuwsbrief met een plaatje van een neushoornmoeder met haar jong. Ze staan [...]
Er zijn van die dagen dat ik mijn hoofd niet boven het maaiveld van repeterende gedachten van somberheid en kluistering uitgestoken krijg. Een dilemma over volgende stappen waar ik niet uitkom, een stagnerende prop in een voorheen stromende vriendschap, een oude pijn, opgestoken in een huidige relatie… Onzekerheid, verdriet, angst. [...]
Mijn oma van vaderskant, opoe van Rooij, heb ik nooit gekend. Ze stierf jaren voor mijn geboorte. Opoe kwam van een boerderij, baarde zestien kinderen waarvan er elf opgroeiden. In de verhalen van mijn moeder was het een nors mens dat zich niet eens elke dag waste... Zo kreeg ik [...]
Een dezer dagen, het was grijs en fris, liep ik in alle vroegte de achterdeur uit, op weg naar mijn fiets. Na deze uit de schuur gerommeld te hebben stapte ik het poortje door en toen pas hoorde ik het. Het was stil. Prachtig stil. Geen rimpeltje of riedeltje beroerde [...]
' ’t Is toch godgeklaagd,’ zou m’n moeder zeggen als ze de temperatuur en de zeikende regen op deze donderdag in mei nog in het ondermaanse mee zou moeten maken. In die stemming stapte ik het natte gras in, vanochtend, om toch maar een wandeling te maken. Ik hield het [...]
Dankbaar kijk ik terug op de afgelopen periode van schrijven, publiceren en verkeren. Ik had er plezier in, de reacties waren hartverwarmend en tot mijn verwondering brachten mijn stukjes schoonheid en troost aan veel meer lezers dan ik verwacht had. ‘Ik heb je laatste tekst doorgestuurd aan een vriendin,’ werd [...]
Gister werd het merendeel van de as van mijn moeder op het daarvoor bestemde veldje van het crematorium verstrooid. Wat ons betreft een formaliteit, daar hoefden we niet bij te zijn. Mijn zussen, broer en ik deden onze eigen rituelen al, op onze manier. Op de dag dat het lichaam [...]
Een Inuit-gezegde luidt: Voor elke dag zijn er twee plannen - dat van mij en dat van het Mysterie. Er zijn van die dagen, waarop de woorden van een oud volk of die van een jonge stadsplakker krachtiger in me rondzingen dan het verlangen om eigen woorden te vinden voor [...]
Een dezer dagen heb ik mijzelf in contact met mijn moeder gedroomd. Nee, niet ‘s nachts, zoals laatst in die droom over de kelder. Wat? Heb ik die nog niet verteld? Ik droomde dat we met haar in ons huis van vroeger waren, op de binnenplaats. Ze lag in een [...]
In Orthen, een gehuchtje aan de noordkant van Den Bosch, rust een lieflijk kerkhofje. Daar ligt mijn vader begraven. Mijn moeder niet. Ze had niks met dat graf en - met haar tijd mee als ze ging – cremeren vond ze prima. Ze bleef mijn vader haar leven lang trouw, [...]
Vandaag heb ik heimwee. Heimwee naar de intensiteit van al wat ik hier beschreef, naar de vanzelfsprekendheid van wat mijn zussen, broer en ik samen deden, naar de mooie ontmoetingen met mijn moeder in haar laatste maanden. Maar ik realiseer me ook dat alles waarover ik hier schreef de parels [...]
‘Och, vrouwke toch.’Ik aaide haar opnieuw over haar haar, kuste weer zachtjes haar voorhoofd. Wat was ze, nu ze dood was, opeens klein en tenger. Het was prachtig gegaan. Mijn zus Wil en haar man Theo waren die hele dag al bij haar geweest. Mama communiceerde lichtjes, kon aangeven dat [...]
‘Sterk spul, hè,’sms-te ik met lichte spot naar mijn zus Wil, maar ik was ontdaan. Ik had mijn moeder met open mond snurkend aangetroffen, en ze gaf geen sjoege. Hoe lang zat ik daar nu al? Dankzij een pompje, een plakkertje en een infuusje was ze zo te zien compleet [...]
Oudjaar. We werden gebeld dat het niet goed met haar ging. Ze voelde zich beroerd en tegen de verzorgster had ze gezegd dat ze dood wilde. Els en ik reden er samen heen. Onderweg bemijmerden we dat het een symbolische dag was om te sterven, maar dat het ook zou kunnen [...]
Het begon met een schilferend plekje op haar wang. ‘Wat heb je daar toch, mam?’ ‘Weet niet.’ Het deed geen pijn, maar ging niet weg. De dermatoloog gaf een zalfje; het was een onschuldige huidaandoening. Totdat ie ontaardde in plaveiselcelkanker. ‘Dat gaan we weer mooi in orde maken, mevrouw,’ zei [...]